2019 йил, 27 феврал. Қишлоқ. Пахтазорлар ўртасидаги сувсиз ариқ рошида тоғларга томон кетяпман. Кундузги ўнлар. Қўлимда телефон. Экранчасида юрагимгагина юкланган рақамлар… соҳибасини чақиряпти. Кўтарди. Аммо кутарди. Мен ҳам жим қулоқ тутиб кетавердим. Ниҳоят: – Ассалому алайкум! – овозини эшитдим. – Воалайкум ассалом… Яхшимисиз? – Яхши-и… – Битта хушхабарим бор эди. Шунга… – Нима бўлди?! […]
↧
